ای چاه خون گرفته کوفه، علی کجاست؟

دیشب، در هنگامه مناجات بندگان با حضرت معبود، در غریو زمزمه مؤمنانِ در حالت سجود، وقتی که درهای استجابت دعا گشوده بود و آسمان به زمین نزدیک؛ در شبی که قدر بود و زمان رقم خوردن تقدیر، در میانه مویه‌های خالصانه خائفین و لرزیدن دل عارفین، محراب مسجد کوفه رنگ خون گرفت. فرزند انقلاب محمد، به سجده‌گاه، در خون خود تپید. یک دست و یک جهالت شوم، بر دار زد حقیقتی جاوید را. نخلستان‌های کوفه دیگر زمزمه‌های آشنای هر شب را نخواهند شنید و قلب یتیمان کوفه، دیگر به دق‌الباب مهربان مردی که دست‌هایش گرمی خورشید داشت و آغوش اش آرامش دریا را، تندتر نخواهد تپید. وقتی در آن سحرگاه خون رنگ، فرق عدالت را در محراب مسجد کوفه شکافتند، گویی تاریخ متوقف شد ...

زیبایی اولین قدر...

اولین شب قدر امسال سپری شد و دل هایی در حسرت بهره مندی از آن باقی ماند. شب گذشته حرم مطهر رضوی بار دیگر شاهد حضور دلدادگانی بود که آمده بودند تا نوای «الغوث الغوث» سر دهند و از سویدای دل بندگی را فریاد کنند. دست ها به سوی آسمان بلند بود و چشم ها به امید رحمت خدا اشک باران. دعا می خواندند و زیر لب نام پروردگار را زمزمه می کردند تا شاید این شب قدر فرصتی باشد برای رهایی از دنیای مادی و زدودن غبار ازدل و دیدگان. شب نوزدهم ماه مبارک رمضان سپری شد و برخی از مسیر راه، توشه ای برگرفتند، اما برای دیگران هم هنوز راه آسمان باز است و شب های قدر دیگر در راه...

زندگی سلام

سفره افطار خانواده شهید مدافع حرم پویا ایزدی